นาโนไฟเบอร์ (Nanofiber) เป็นเส้นใยที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางในช่วงนาโนเมตร (โดยทั่วไปอยู่ระหว่าง 1 นาโนเมตรถึง 1 ไมโครเมตร)
นาโนไฟเบอร์ สามารถผลิตได้จากพอลิเมอร์ชนิดต่างๆ ดังนั้นจึงสามารถกำหนดคุณสมบัติทางกายภาพและศักยภาพในการใช้งานที่แตกต่างกัน
ตัวอย่างของพอลิเมอร์จากธรรมชาติ ได้แก่ คอลลาเจน เซลลูโลส ไฟโบรอินไหม เคราติน เจลาติน และโพลีแซ็กคาไรด์ เช่น ไคโตซานและอัลจิเนต
ตัวอย่างของพอลิเมอร์สังเคราะห์ ได้แก่ โพลี(กรดแลกติก) (PLA), โพลีคาโปรแลกโทน (PCL),โพลียูรีเทน (PU), โพลี(กรดแลกติกโคไกลโคลิก) (PLGA),
โพลี(3-ไฮดรอกซีบิวไทเรตโค-3-ไฮดรอกซีวาเลอเรต) (PHBV) และโพลี(เอทิลีนโคไวนิลอะซีเตต) (PEVA)
โซ่พอลิเมอร์เชื่อมต่อกันด้วยพันธะโควาเลนต์ เส้นผ่านศูนย์กลางของ นาโนไฟเบอร์ ขึ้นอยู่กับประเภทของพอลิเมอร์ที่ใช้และวิธีการผลิต
นาโนไฟเบอร์ พอลิเมอร์ทั้งหมดมีลักษณะเฉพาะตัวด้วยอัตราส่วนพื้นที่ผิวต่อปริมาตรขนาดใหญ่ ความพรุนสูง ความแข็งแรงเชิงกลที่เห็นได้ชัด
และความยืดหยุ่นในการทำงานเมื่อเทียบกับไมโครไฟเบอร์
มีวิธีการต่างๆ มากมายในการผลิตนาโนไฟเบอร์ เช่น กระบวนการอิเลคโตรสปินนิ่ง การเพาะเลี้ยงเชื้อ self-assembly, template synthesis,
และ thermal-induced phase separation
กระบวนการอิเลคโตรสปินนิ่ง เป็นวิธีที่ใช้กันทั่วไปที่สุดในการผลิตนาโนไฟเบอร์ หรือที่เรียกว่า เส้นใยนาโน
จาก กระบวนการอิเลคโตรสปินนิ่ง หรือ กระบวนการผลิตเส้นใยจากไฟฟ้าสถิต (Electrospun)
เนื่องจากการตั้งค่าที่สามารถกำหนดควบคุมการใช้งานได้ง่าย และสามารถในการผลิตนาโนไฟเบอร์ อย่างต่อเนื่องเป็นจำนวนมากจากพอลิเมอร์ต่างๆ
และความสามารถในการผลิตเส้นใยที่บางมาก โดยมีเส้นผ่านศูนย์กลาง องค์ประกอบ และทิศทางที่ควบคุมได้
ความยืดหยุ่นนี้ช่วยให้สามารถควบคุมรูปร่างและการจัดเรียงของเส้นใยได้ เพื่อให้สามารถผลิตโครงสร้างต่างๆ (เช่น กลวง แบน และทรงริบบิ้น)
ได้ตามวัตถุประสงค์การใช้งานที่ต้องการ
นาโนไฟเบอร์ มีการใช้งานทางเทคโนโลยีและเชิงพาณิชย์ที่เป็นไปได้มากมาย นาโนไฟเบอร์ ใช้ในงานวิศวกรรมเนื้อเยื่อ การส่งยา
วัสดุเคลือบเมล็ดพืช การวินิจฉัยโรคมะเร็ง แบตเตอรี่ลิเธียม-อากาศ เซ็นเซอร์ออปติก การกรองอากาศ แบตเตอรี่แบบรีดอกซ์โฟลว์ และวัสดุคอมโพสิต
